Resumé (bijgewerkt november 2005)
Al met al was het weer een bijzondere klus deze restauratie. Weer heel veel geleerd, ondanks dat ik toch al de nodige ervaring had. Je komt altijd weer nieuwe problemen tegen die om een passende oplossing vragen.
Het werken met een strakke planning bleek een goede keuze. Je ziet heel vaak dat restauraties verzanden waardoor ze veel te lang duren of zelfs nooit afkomen. Het begrip “binnenkort” krijgt dan een hele nieuwe dimensie. Een project als deze wordt dan al gauw een loden last, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen in je directe leefomgeving. Al met al heb ik in ongeveer 9 maanden de restauratie kunnen afronden. Bijna symbolisch, zo’n geboorte.
Waar ik erg blij mee was, is de spontane hulp van diverse clubleden uit de E.E.E.C. Dank zij hen is het me gelukt om de 2cv op tijd af te krijgen, en de mentale ondersteuning was ook zeer welkom.
Speciale dank gaat nog uit naar de volgende personen:
Mijn broer Gert en mijn neef Daan voor het geduldige verwijderen van de oude lak en alle andere klusjes. Ad Verburg voor de achtervang qua onderdelen uit het magazijn. Taco Muntjewerf voor alle technische en logistieke ondersteuning en zijn expertise en hulp om de auto rijdend en wel door de APK te krijgen. Go for it Carfit!. Dick Lieftink voor zijn hulp bij het afstellen van de vering. En natuurlijk Robert Kaag voor zijn advies over Sikkens lakken en de nodige mentale coaching, die zeker nodig was op z’n tijd.
Wat betreft de clubleden die mijn restauratie niet helemaal konden volgen, kan ik geruststellen:
…de auto rijdt als een zonnetje! Ook nu na 3 jaar rijden, nog steeds veel plezier met de AZU. In het huidige idiote verkeer met alle pk-monsters van tegenwoordig kan mijn wagentje zelfs nog best aardig meekomen. Begrijp me goed, over de uitgangspunten van restaureren kan je een flinke boom opzetten. Wat heeft “100% originaliteit” voor waarde als het geen uniek stuk is en de auto ook niet in een museum staat, maar de consequentie wel is dat je eigenlijk niet meer in het hedendaagse verkeer kan meekomen? Het idee van “pimp my ride” is natuurlijk weer het andere uiterste van de schaal (kan ook erg leuk zijn, overigens), maar mijn perceptie is dat de concessies zoals ik die aan de originaliteit heb gedaan lang niet altijd slechte oplossingen zijn, zeker als je hierdoor het plezier van het rijden in de eend kan vergroten. En toch nog een oproep: als we binnen de E.E.E.C. nou eens beginnen om begrip voor een ieders standpunten op te brengen, dan is er al veel gewonnen en komt dit de sfeer zeker ten goede!
En nu weer en route!
Al met al was het weer een bijzondere klus deze restauratie. Weer heel veel geleerd, ondanks dat ik toch al de nodige ervaring had. Je komt altijd weer nieuwe problemen tegen die om een passende oplossing vragen.
Het werken met een strakke planning bleek een goede keuze. Je ziet heel vaak dat restauraties verzanden waardoor ze veel te lang duren of zelfs nooit afkomen. Het begrip “binnenkort” krijgt dan een hele nieuwe dimensie. Een project als deze wordt dan al gauw een loden last, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen in je directe leefomgeving. Al met al heb ik in ongeveer 9 maanden de restauratie kunnen afronden. Bijna symbolisch, zo’n geboorte.
Waar ik erg blij mee was, is de spontane hulp van diverse clubleden uit de E.E.E.C. Dank zij hen is het me gelukt om de 2cv op tijd af te krijgen, en de mentale ondersteuning was ook zeer welkom.
Speciale dank gaat nog uit naar de volgende personen:
Mijn broer Gert en mijn neef Daan voor het geduldige verwijderen van de oude lak en alle andere klusjes. Ad Verburg voor de achtervang qua onderdelen uit het magazijn. Taco Muntjewerf voor alle technische en logistieke ondersteuning en zijn expertise en hulp om de auto rijdend en wel door de APK te krijgen. Go for it Carfit!. Dick Lieftink voor zijn hulp bij het afstellen van de vering. En natuurlijk Robert Kaag voor zijn advies over Sikkens lakken en de nodige mentale coaching, die zeker nodig was op z’n tijd.
Wat betreft de clubleden die mijn restauratie niet helemaal konden volgen, kan ik geruststellen:
…de auto rijdt als een zonnetje! Ook nu 10 jaar later, nog steeds veel plezier met de AZU. In het huidige idiote verkeer met alle pk-monsters van tegenwoordig kan mijn wagentje zelfs nog best aardig meekomen. Begrijp me goed, over de uitgangspunten van restaureren kan je een flinke boom opzetten. Wat heeft “100% originaliteit” voor waarde als het geen uniek stuk is en de auto ook niet in een museum staat, maar de consequentie dan wel is dat je eigenlijk niet meer in het hedendaagse verkeer meekomt? Het idee van “pimp my ride” is natuurlijk weer het andere uiterste, maar ik ben ervan overtuigd dat de concessies die ik aan de originaliteit heb gedaan lang niet altijd slechte oplossingen zijn, zeker als hierdoor het plezier van het rijden in de eend aanzienlijk wordt vergroot. En toch nog een oproep: als we binnen de E.E.E.C. nou eens beginnen om begrip voor een ieders standpunten op te brengen, dan is er al veel gewonnen en komt dit de sfeer zeker ten goede!
En nu weer en route!
(bijgewerkt juni 2014)
