Het is inmiddels 6 februari als ik dit dagboek bijwerk: de planning van eind januari de koets klaar te hebben, is dus niet gehaald, helaas. Ik heb de eerste weken van januari minder kunnen doen door grieperigheid. Gelukkig heb ik met dank aan clublid Robert Kaag en mijn broer Gert eind januari wel weer wat tijd kunnen inhalen!
Begin januari heb ik het tussenschot tussen het zitgedeelte en de laadbak vernieuwd. Dit was mogelijk doordat het dakdeel er inmiddels af was. Desondanks bleek het nog een behoorlijk geploeter om dit stukje plaatwerk tussen alle verstevigingen uit te boren zonder al te veel los te halen. Met het loshalen ervan bleek ook het plaatwerk rond de zijruit z´n beste tijd te hebben gehad. Ik heb uiteindelijk maar een deel van het tussenschot hoeven vernieuwen omdat de rest nog in acceptabele staat verkeert.
Vervolgens heb ik het nieuwe dakdeel gemonteerd. Doordat we de demontage zo zorgvuldig hadden gedaan, ging de montage betrekkelijk snel. Alleen de maatvoering is even opletten: je moet echt zeker zijn van alle bevestigingspunten zodra je gaat lassen: corrigeren is niet meer mogelijk. Controleer en corrigeer liever 10 keer, het resultaat zie je direct terug…
Ook de wieluitslag demper in de rechterzijde van de wielkast bleek slecht. Ogenschijnlijk in een betere staat, twijfelde ik toch aan de binnenzijde en aan de bevestiging op de wielkast. Voor de zekerheid los geboord en inderdaad bleek ook hier de roestduivel flink te hebben toegeslagen. Beter nu vervangen dan over een jaar alsnog ellende!
De laatste bitumen lagen zijn eind januari verwijderd door Robert Kaag. Als je inmiddels al zo´n beetje de hele auto hebt gehad, zie je echt op tegen die laatste plekjes, dus deze hulp was zonder meer welkom. Nu is dus de hele auto ontdaan van roestbeschermende middelen.
Een restauratie van heel andere orde bleek de gladde zijkant van de laadbak. Zo mooi de rechterzijde is, zo lelijk de linker. Nu mag een besteleend zeker wel een beetje gebruiksschade hebben, maar dit was toch iets te veel van het goede. In het verleden heeft iemand getracht de verstevigingsbalk, die over de plaat zit gelast, te repareren door gaatjes dicht te solderen, met als gevolg van de hittewerking (door een brander o.i.d.) dat de gladde zijplaat de vorm had gekregen van een berglandschap. Ook de zijbalk bleek verbogen, dus ik was al bij voorbaat van het scenario uitgegaan dat de hele zijplaat moest worden vernieuwd. Bij het magazijn hadden ze zowaar nog een origineel zijschot liggen (uniek!), dus ik was op alles voorbereid. Een poging de zaak recht te trekken, haalde niets uit, dus vervolgens de zijbalk los geboord. Et voilá, hierdoor was de spanning in het zijstuk al grotendeels verdwenen, waardoor ik alleen nog vanaf de binnenzijde wat correcties hoefde toe te passen. Het resultaat is dat ik nu weer een (praktisch) gladde zijplaat heb, en bovendien veel werk bespaard. De zijplaat heb ik dus uiteindelijk niet eens gebruikt en weer terug gebracht naar het magazijn.
Het is inmiddels 6 februari als ik dit dagboek bijwerk: de planning van eind januari de koets klaar te hebben, is dus niet gehaald, helaas. Ik heb de eerste weken van januari minder kunnen doen door grieperigheid. Gelukkig heb ik met dank aan clublid Robert Kaag en mijn broer Gert eind januari wel weer wat tijd kunnen inhalen!
Begin januari heb ik het tussenschot tussen het zitgedeelte en de laadbak vernieuwd. Dit was mogelijk doordat het dakdeel er inmiddels af was. Desondanks bleek het nog een behoorlijk geploeter om dit stukje plaatwerk tussen alle verstevigingen uit te boren zonder al te veel los te halen. Met het loshalen ervan bleek ook het plaatwerk rond de zijruit z´n beste tijd te hebben gehad. Ik heb uiteindelijk maar een deel van het tussenschot hoeven vernieuwen omdat de rest nog in acceptabele staat verkeert.
Vervolgens heb ik het nieuwe dakdeel gemonteerd. Doordat we de demontage zo zorgvuldig hadden gedaan, ging de montage betrekkelijk snel. Alleen de maatvoering is even opletten: je moet echt zeker zijn van alle bevestigingspunten zodra je gaat lassen: corrigeren is niet meer mogelijk. Controleer en corrigeer liever 10 keer, het resultaat zie je direct terug…
Ook de wieluitslag demper in de rechterzijde van de wielkast bleek slecht. Ogenschijnlijk in een betere staat, twijfelde ik toch aan de binnenzijde en aan de bevestiging op de wielkast. Voor de zekerheid los geboord en inderdaad bleek ook hier de roestduivel flink te hebben toegeslagen. Beter nu vervangen dan over een jaar alsnog ellende!
De laatste bitumen lagen zijn eind januari verwijderd door Robert Kaag. Als je inmiddels al zo´n beetje de hele auto hebt gehad, zie je echt op tegen die laatste plekjes, dus deze hulp was zonder meer welkom. Nu is dus de hele auto ontdaan van roestbeschermende middelen.
Een restauratie van heel andere orde bleek de gladde zijkant van de laadbak. Zo mooi de rechterzijde is, zo lelijk de linker. Nu mag een besteleend zeker wel een beetje gebruiksschade hebben, maar dit was toch iets te veel van het goede. In het verleden heeft iemand getracht de verstevigingsbalk, die over de plaat zit gelast, te repareren door gaatjes dicht te solderen, met als gevolg van de hittewerking (door een brander o.i.d.) dat de gladde zijplaat de vorm had gekregen van een berglandschap. Ook de zijbalk bleek verbogen, dus ik was al bij voorbaat van het scenario uitgegaan dat de hele zijplaat moest worden vernieuwd. Bij het magazijn hadden ze zowaar nog een origineel zijschot liggen (uniek!), dus ik was op alles voorbereid. Een poging de zaak recht te trekken, haalde niets uit, dus vervolgens de zijbalk los geboord. Et voilá, hierdoor was de spanning in het zijstuk al grotendeels verdwenen, waardoor ik alleen nog vanaf de binnenzijde wat correcties hoefde toe te passen. Het resultaat is dat ik nu weer een (praktisch) gladde zijplaat heb, en bovendien veel werk bespaard. De zijplaat heb ik dus uiteindelijk niet eens gebruikt en weer terug gebracht naar het magazijn.
naar februari 2002
